Disyembre

Minumulto ng hangin ang mga dahon

sa labas at ako sa loob ng kuwarto

habang nag-aaral. Kung bakit ako napatingin

sa kisame kung saan makikita ang mga bituin

na istiker, hindi ko alam. Marahil tinatawag mo ako

kaya ko naisipang dumungaw sa bintana. Tumingala

kayo, sabi sa balita, ika-10:30 ng gabi, makakakita

ng mga bulalakaw.  Pagkalipas ng isang oras,

sumuko ako at kumuha ng isang basong tubig

para sa nanunuyong lalamunan. Nakatingala ka

rin ba kanina? -ang mga salitang nasa isip ko

habang naglalakad pabalik sa kuwarto.

Naririnig ko ang sariling sinasabi ito,

at sinasabi ng sarili kong naririnig ko ito.

Nang itanong ko ito sa aking ama, walang imik

lamang siyang nanonood –magiging maulan

bukas kaya magdala ng payong ang payo ng

PAGASA. Hindi na ako umaasang

totoo palagi ang mga sinasabi sa balita.

Nang lapitan ko ang alagang aso,

lumuhod ako at ibinulong sa kanya:

Nakatingala ka rin ba kanina? Marahil totoo,

nakaaamoy ang aso ng takot, pati ng lungkot.

Papatayin ko na ang ilaw.

Ngunit muli akong bumangon.

Itatanong ko muna ito

sa  larawan mo

bago ako matulog.